Maandagmiddag

Maandagmiddag

Op maandagmiddag hadden we als activiteit de accrobranche. Daarbij moesten we gaan klimmen in de bomen. Eerst moesten we wachten en ik had geen idee waarom, de begeleiders moesten vast wat regelen. Na dat wachten, moesten we een haarnetje, een helm, en een valgordel pakken. Dat haarnetje deed me trouwens erg denken aan een badmuts. Toen we onze valgordel aan hadden en onze helmen op hadden, kregen we een introductie over hoe je alles moest doen. Het ging bij mij het ene oor in en het andere oor uit. Niet omdat, die man die het uitlegde niet vloeiend Engels sprak, maar doordat hij bij het einde van zinnen telkens ‘oke’ zei. Ik kon echt alleen maar daar op focussen. Gelukkig heeft iemand me het weer uitgelegd, anders lag nu ik vast in het ziekenhuis. Eerst moest je een parcour afleggen om te kijken of je het snapte. Na dit mocht jezelf weten wat je wilde doen. Je had verschillende parcours en ze waren aangegeven in kleuren, rood, paars, geel etc. Ik had een kleur gekozen, geen idee welke kleur en die was best wel simpel. Ik heb wel mijn vinger tussen de kabel gekregen en dacht dat het niet zo erg was. Helaas voor mij, toen ik het volgende parcour ging doen begon mijn vinger te branden en te bloeden. Ook was het voor mij een moeilijk parcour, ik ben namelijk niet zo lang en er waren telkens stukjes waarbij je je moet vasthouden aan de kabel die boven je hoofd zat. Ik moest dan de hele tijd op mijn tenen dat parcour afleggen. Ik ben ook een paar keer gevallen, maar dat vond ik wel grappig. Er was ook een stuk dat wel wat makkelijker voor mij was, omdat je moest kruipen door tonnen. Alleen ik heb dit parcour met een meisje en een jongen afgelegd en die jongen is best lang. Hij moest ook door die tonnen kruipen alleen als hij in die ton zat, stak het andere helft van zijn lichaam uit de ton. Het zag er best grappig uit. Nadat ik het parcour had afgelegd was ik er echt helemaal klaar mee, ik had geen zin meer om nog een parcour af te leggen. Nadat ik mijn valgordel, helm en haarnetje aan de kant had gezet, ging ik naar het hutje waar blijkbaar ook mensen zaten die het al hadden opgegeven of niet mee konden doen. Ik heb daar een pleister gekregen voor mijn vinger en ben toen maar gaan zitten. Ik heb daarna helemaal niks gedaan, behalve wat praten en drinken. Er kwamen ook telkens meer mensen binnen die er ook klaar mee waren. Het is een heel klein hutje waar telkens meer en meer mensen in kwamen, het was al snel krap. Ook was er een deur die niet normaal dicht ging. Uiteindelijk werd het zo vol dat ik maar naar buiten was gegaan. Daar zag ik weer Renske en Joost, met hun had ik wat parcours afgelegd. Uiteindelijk moesten we nog wachten op een paar mensen die aan het klimmen waren, daarna konden we weg. Nadat hun klaar waren konden we eindelijk naar de bus toe en richting de school gaan waar de Fransen les hadden. Helaas toen we aankwamen moest ik nog een tijdje wachten op mijn uitwisseling omdat, ze nog niet vrij was. Het was over het algemeen een leuke dag, alleen we hadden ook in de ochtend een bergwandeling gemaakt, dus was ik moe.